جاکتابی

*شاعران بسیاری را در تاریخ ادبیات‌مان می‌شناسیم که شعرهای بسیار زیبایی سروده‌اند اما آن‌چه باعث شده نام ایشان بر سر زبان‌ها بیفتد، فقط قدرت و فنّ شعری‌شان نبوده است؛ بلکه در کارنامه ایشان بیشتر آن ابیات و اشعاری درخشیده‌اند که رو به سلسله نور و خاندان عصمت و طهارت داشته‌اند. شاهد مثال این ادعا هم کم نیست: نمونه‌اش زنده‌یاد مرحوم شهریار که او را بیشتر به شعر «همای رحمت»ش می‌شناسند یا محتشم کاشانی که گویا جز ترکیب‌بند مشهورِ «کشتیِ شکست خورده ز طوفان کربلا» اثری در کارنامه‌اش نداشته(که داشته!). نمی‌توان در این فضای اندک به این موضوع مهم پرداخت ولی می‌توان ادعا نمود که راز ماناییِ نام بسیاری از شاعران، در ارتباط شعری‌شان با اهل بیت است و راز توفیق آن اشعار در خلوصی است که شاعر در هنگام سرایشِ آن اشعار داشته.


*«حمیدرضا برقعی» شاعری است که کارنامه‌اش را یکسره با «شعر شیعی» -یا به قول متدوال، شعر آئینی- پُر نموده است. برای یک شاعر جوان، تجدید چاپ هشت‌باره کتابش، آن هم طی گذشت سه‌سال موفقیتی ویژه محسوب می‌شود. «طوفان واژه‌ها» عنوان همین کتاب است که تا این حد مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. کتاب با مقدمه استاد محمدعلی مجاهدی (پروانه) آغاز شده که یکسره در تشویق این شاعر جوان و دلایل توفیق اوست؛ از سوی دیگر آثار بهره‌مندی برقعی از محضر استاد مجاهدی در اکثر پاورقی‌های این کتاب نمایان است. استاد مجاهدی در بخش پایانی مقدمه‌اش اینگونه از  «زبان ساده و صمیمی، نگاه تازه، فضای سرشار از عاطفه و خیال و شور و حال و بیان روایی جذاب این اثر، آن را در شمار آثار متفاوتی قرار داده است که می‌تواند الهام‌بخش شاعران جوان دگراندیشی باشد که می‌خواهند کار تازه‌ای را تجربه کنند.» قابل توجه است که همین زبان ساده و صمیمی و عدم استفاده شاعر از مفاهیم پیچیده و تودرتو و همچنین بکارگیری از عبارات ساده‌ای که برای همگان قابل فهم است برد ویژه‌ی شاعر در ارتباط با مخاطبان خویش است وگرنه در میان شاعران شیعیِ معاصر شاعرانی که قدرتمند ظاهر شده‌اند کم نیستند!